Η οστεοπόρωση χαρακτηρίζεται σαν ''σιωπηρή νόσος'' που η διάγνωση της τίθεται μόνο στο 10% των γυναικών και στο 1% των ανδρών. Είναι μια από τις πιο διαδεδομένες νόσους που συνδέεται με το γήρας και είναι ουσιαστική αιτία νοσηρότητας και θνητότητας λόγω δε του κόστους της θεωρείται σαν μείζον κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα. Εκδηλώνεται με πόνο και μείωση της κινητικότητας, η οποία μπορεί να προκαλέσει πνευμονία και πνευμονική εμβολή αυξάνοντας τον κίνδυνο θανάτου του ασθενή.

Ακόμα και σήμερα η οστεοπόρωση θεωρείται γυναικεία νόσος. Εντούτοις, όλο και περισσότερα επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν τη συχνή εμφάνιση της νόσου και στους άνδρες, ιδίως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Ο ανδρικός σκελετός είναι εκ φύσεως ισχυρότερος και δεν υφίσταται το σοκ της απότομης διακοπής των ορμονών του φύλου, όπως ισχύει με την εμμηνόπαυση στις γυναίκες. Παρ' όλα αυτά ως ζωντανός ιστός υφίσταται τις φθορές της ηλικίας και μπορεί να πάσχει.

Για περισσότερες πληροφορίες ή ραντεβού επικοινωνήστε μαζί μας τηλεφωνικά στο 2310 – 443672 ή ηλεκτρονικά στο mariabougoulia@hotmail.com

Γιατροί και διατροφολόγοι συνηθίζουν να πιστεύουν ότι τα λιπαρά είναι ένας τρόπος αποθήκευσης θερμίδων που χρησιμοποιείται αργότερα για ενέργεια. Εάν τρώμε περισσότερο από ότι χρειάζεται το σώμα μας, η περίσσια αυτή αποθηκεύεται με τη μορφή λίπους. Την τελευταία δεκαετία, ανακαλύφθηκε ότι ορισμένα λιπαρά είναι απαραίτητα για την υγεία του ατόμου. Το σώμα μας δεν μπορεί να συνθέσει αυτά τα λιπαρά, για αυτό το λόγο πρέπει να προσλαμβάνονται από τη διατροφή μας.

Σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την Προάσπιση των Πολιτών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Υγείας κατονόμασε 14 τρόφιμα ως επικίνδυνα για άτομα που πάσχουν από κάποια μορφή αλλεργίας.

ΠΡΩΙΜΗ ΕΦΗΒΕΙΑ

Φυσιολογικά η εφηβεία εμφανίζεται στα κορίτσια μεταξύ 8-13 χρ και στα αγόρια 1 χρ αργότερα, μεταξύ 9-14 χρ. Μέσα στα όρια αυτά περιλαμβάνεται το 97% των φυσιολογικών παιδιών.Πρώιμη θεωρείται η ήβη που θα εμφανισθεί πριν τα 8χρ στα κορίτσια και πριν τα 9χρ στα αγόρια.Η πρώιμη ήβη διαιρείται σε δυο μεγάλες ομάδες:

Α) Κεντρική ή αληθή ,Β) Περιφερική ή ψευδή

Ο υποθυρεοειδισμός είναι μία κατάσταση στην οποία ο θυρεοειδής αδένας παράγει μικρότερη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών από την φυσιολογική.
Ο υποθυρεοειδισμός είναι η πιο συνηθισμένη διαταραχή του θυρεοειδούς.Εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες, αυξάνει με την ηλικία και σχετίζεται με κληρονομική προδιάθεση.

Κατά τον υπερθυρεοειδισμό ο θυρεοειδής υπερλειτουργεί (εκκρίνει μεγαλύτερες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών).Οι ορμόνες που παράγονται από το θυρεοειδή αδένα είναι η τριϊωδοθυρονίνη (Τ3) και η τετραϊωδοθυρονίνη (Τ4).

Πόσο συχνός είναι ο υπερθυρεοειδισμός;

Ο υπερθυρεοειδισμός εμφανίζεται κατά κύριο λόγο σε ηλικίες μεταξύ 20 και 40 ετών. Προσβάλλει το γυναικείο φύλο 6 φορές συχνότερα από το ανδρικό.

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινής αδένας του ανθρωπίνου σώματος. Εντοπίζεται στην πρόσθια περιοχή του τραχήλου και έχει βάρος περίπου 20 γραμμάρια και αποτελείται από 2 λοβούς (δεξιό και αριστερό), οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό.Oνομάσθηκε Θυρεοειδής το 1656 από τον Warton εξαιτίας του σχήματός του, που μοιάζει με ασπίδα (θυρεός = ασπίς).Η πρώτη αναφορά σε παθολογία του αδένα έγινε το 1786, όταν ο Parry μίλησε για υποθυρεοειδισμό και βρογχοκήλη και καρδιοπάθεια.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε έναν χρήσιμο οδήγο για άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.Θα μπορέσετε να κατανοήσετε τί είναι ο διαβήτης , πώς εμφανίζετε και αν παίζει ρόλο η κληρονομηκότητα.Θα σας δείξουμε πώς μπορείτε να κάνετε μόνοι σας έλεγχο.Παράλληλα θα δείτε τί προβλήματα αντιμετωπίζουν τα διαβητικά άτομα και πώς μπορεί να βελτιωθεί η ζωή σας. Τί προβληματα μπορείτε να αντιμετωπίσετε άμεσα και μακροχρόνια καθώς και τι μέθοδοι θεραπείας υπάρχουν.Διαβάστε προσεχτικά τον οδηγό.

Η παρακολούθηση της ρύθμισης του σακχάρου με τον αυτοέλεγχο της εξέτασης των ούρων παραμένει χρήσιμη (με την απαραίτητη όμως γνώση του νεφρικού οδού) ιδιαίτερα στους ασθενείς εκείνους που δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τις συσκευές μέτρησης σακχάρου του αίματος. Η ανίχνευση των κετονικών σωμάτων (οξόνη) στα ούρα των διαβητικών τύπου Ι και ΙΙ, είναι μέθοδος χρήσιμη και μοναδική, επειδή οι ασθενείς αυτοί είναι επιρρεπείς σε ανάπτυξη διαβητικής κετοοξέωσης, υπό την επίδραση διαφόρων ερεθισμάτων όπως λοίμωξη, πυρετός κλπ.