Τις τελευταίες δεκαετίες οι αλλεργικές παθήσεις έχουν εξαπλωθεί σε μεγάλο βαθμό και κυρίως στα παιδιά. Οι πιο κοινές ασθένειες είναι η αλλεργική ρινίτιδα, το αλλεργικό άσθμα, η δερματίτιδα εξ’ επαφής, η ατοπική δερματίτιδα ή έκζεμα, φλεγμονές της στοματικής και φαρυγγικής κοιλότητας, ο πονοκέφαλος και η αδιαθεσία.

Το οξυγόνο, εισερχόμενο στον οργανισμό με την αναπνοή και μεταφερόμενο με το αίμα στα κύτταρα, χρησιμοποιείται σε ποσοστό περίπου 95% για την παραγωγή ενέργειας. Το υπόλοιπο ποσοστό προκαλεί τη δημιουργία των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΡΙΖΩΝ. Στη δημιουργία των ελευθέρων ριζών το υγιές άτομο αντιτάσσει ένα ενδογενές αντιοξειδωτικό σύστημα άμυνας που περιλαμβάνει ενζυμικούς (δισμουτάση του υπεροξειδίου, καταλάση, ανηγμένη γλουταθειόνη κτλ.) και μη ένζυμικούς μηχανισμούς (βιταμίνη C, βιταμίνη Ε, καροτενοειδή, πολυφαινόλες, ανθοκυανίνες κ.α.)

Το οξειδωτικό στρες είναι ένα είδος χημικού στρες, το οποίο δημιουργείται όταν η παραγωγή των ελευθέρων ριζών υπερβαίνει την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού. Το οξειδωτικό στρες, εκτός από πρόωρη γήρανση του οργανισμού, ενοχοποιείται και για την εμφάνιση ή επιδείνωση σοβαρών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, έχει διαπιστωθεί ότι σχετίζεται με την εμφάνιση ή επιδείνωση παθήσεων όπως η αθηροσκλήρωση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα,η αρθρίτιδα, η νόσος Αλτσχάιμερ, ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπογονιμότητα, η οστεοπόρωση και οι παθήσεις του θυρεοειδούς.